MiniKit voor calciumhardheidsanalyse

Calciumhardheidsanalyse

• Minikit calciumhardheidsanalyse
• Met een schaal van 20-800 mg/l CaCO3.
• Professioneel geval
• Als de hardheid hoger is dan 120, bevat het water een hoog gehalte aan mineralen zoals magnesium- en calciumzouten

Hard water.

In de scheikunde is hard water water met een hardheid van meer dan 120 mg CaCO3/l.
Dit betekent dat het een hoog gehalte aan mineralen bevat, vooral magnesium- en calciumzouten.
Deze zijn de oorzaak van waterhardheid en de hardheidsgraad is recht evenredig met de concentratie metaalzouten.
Hard water kan weer zacht worden gemaakt door natrium- of kaliumcarbonaat toe te voegen om het als carbonaatzouten neer te slaan, of door ionenuitwisseling met pekel in aanwezigheid van zeoliet of kunstharsen.

wat is hard water?

Oudere generaties hebben de uitdrukking "hard water" bedacht omdat het schoonmaken bemoeilijkt. De moeilijkheid bij het schoonmaken komt door de calcium- en magnesiumverbindingen die het water bevat. Zoetwaterbronnen bevatten meestal verschillende hoeveelheden calcium en magnesium. Water lost sporenverbindingen en elementen op, suspendeert ze of wisselt ze uit, afkomstig van de vele dingen waarmee het in contact komt.
Totale waterhardheid is een maat voor de totale concentratie calcium en magnesium, de twee meest voorkomende tweewaardige metaalionen, hoewel op sommige geografische locaties ijzer, aluminium en magnesium ook in hoge concentraties aanwezig zijn.

Soorten hardheid.

Bij waterhardheid wordt een onderscheid gemaakt tussen tijdelijke hardheid (of carbonaathardheid) en permanente hardheid (of niet-carbonaathardheid).
Tijdelijke hardheid wordt geproduceerd door carbonaten en kan verwijderd worden door water te koken of door kalk (calciumoxide) toe te voegen. Permanente hardheid kan niet worden verwijderd door water te koken, maar wordt meestal veroorzaakt door de aanwezigheid van calcium- en magnesiumsulfaat of chloriden in het water, die beter oplosbaar worden als de temperatuur stijgt.

Gezondheidsproblemen.

Sommige onderzoeken hebben aangetoond dat er een zwak omgekeerd verband is tussen waterhardheid en hart- en vaatziekten bij mannen boven de 170 mg calciumcarbonaat per liter in het water. De Wereldgezondheidsorganisatie heeft het bewijsmateriaal bekeken en geconcludeerd dat de gegevens ontoereikend waren om een hardheidsniveau aan te bevelen.